Γράφει ο Βασίλης Λιόσης
Εν τέλει, το σύνθημα «δάσκαλος φτωχός-αμόρφωτος λαός» αποτελεί ένα υιοθετημένο με φανατισμό δόγμα, όχι από τους εκπαιδευτικούς, αλλά από τους ταγούς του έθνους
Πριν λίγες ημέρες συζητούσα με ένα φίλο που εργάζεται εδώ και 19 χρόνια στη Σουηδία ως εκπαιδευτικός. Έχουμε και λέμε:
1.Μηνιαίος μισθός 4.200 ευρώ (μετατροπή από κορόνες σε ευρώ).
2. Μαζί με τη σύζυγό του 8.400 το μήνα.
3.Ετήσιο εισόδημα κοντά στις 100.000 ευρώ.
4.Κόστος ζωής χαμηλότερο από της Ελλάδας.
5.Ο μισθός του Έλληνα εκπαιδευτικού βρίσκεται στο 52% του μέσου όρου των μισθών της ευρωζώνης.
Και όλα αυτά σε μία χώρα με πληθυσμό ίδιο με της Ελλάδας αλλά που δεν έχει διαλύσει τη βαριά της βιομηχανία και που δεν έχει μπει στην ευρωζώνη (θυμάστε πως αν βγαίναμε εκτός ευρώ δεν θα είχαμε, κατά Βούλτεψη, ούτε χαρτιά υγείας;).
Ασφαλώς οι χαμηλοί μισθοί δεν αφορούν μόνο τους εκπαιδευτικούς αλλά τη συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων. Ευτυχώς που τα καλά μνημόνια, όλες οι καλές μας κυβερνήσεις διαχρονικά και οι καλοί μας εταίροι φρόντισαν για αυτή την εξευτελιστική κατάσταση.
Εν τέλει, το σύνθημα «δάσκαλος φτωχός-αμόρφωτος λαός» αποτελεί ένα υιοθετημένο με φανατισμό δόγμα, όχι από τους εκπαιδευτικούς, αλλά από τους ταγούς του έθνους.
(*) Εκπαιδευτικός-Συγγραφέας